Sharing is caring

Opkomen voor rechten!

Lieve ouders, verzorgers, leraren, therapeuten, beoordelaars, begeleiders, zorgverleners en iedereen die ooit tegenover een kind of volwassene heeft gezeten die niet sprak zoals verwacht...

Ik schrijf als moeder en vanuit liefde voor hen die vaak onzichtbaar blijven in cijfers en woorden.Mijn zoon, Justin, heeft o.a. de diagnose "laag IQ", verstandelijke beperking etc. Maar wat er werkelijk aan de hand is dat zijn lichaam niet doet wat zijn hersenen willen. Hij begrijpt en weet veel meer (meeste ouders weten dit!) maar kan niet altijd met zijn lichaam uitvoeren. Toch wordt hij, zoals zovelen, beoordeeld op wat hij kan tonen in plaats van op wat hij begrijpt. Cognitie is ABSOLUUT niet hetzelfde als praten. Daarom zijn IQ testen niet toereikend. Want zo ontstaat een beeld van beperking dat niets zegt over wie iemand werkelijk is. We denken vaak in gemiddelden en hoeveel tijd iets mag kosten. Voor je vierde zindelijk zijn, kunnen lezen op je....vul maar in.Maar wat als tijd geen doel zou zijn? Wat als het zeventien jaar duurt voordat iemand voelt dat hij naar het toilet moet? Het punt is: hij kan het (ten opzichte van een luier om blijven doen)! Wat als we de tijd nemen om de innerlijke stem om te zetten in woorden die gespeld kunnen worden, met vertrouwen en geduld dat het moment zal komen?

Wereldwijd spreken inmiddels duizenden zogeheten "open spellers" zelf over hun leven. Zij vertellen hoe onderschat ze jarenlang zijn geweest. Hoe pijnlijk en denigrerend het is om als kind behandeld te worden terwijl je volwassen bent en hoe bevrijdend het is wanneer iemand eindelijk veronderstelt dat je begrijpt wat er gezegd wordt.

Dat is de essentie van Presume Competence en van The Least Dangerous Assumption, geformuleerd in 1984 door onderzoeker Anne Donnellan: “Wanneer er geen sluitende gegevens zijn (lees dit is dus NIET een IQ test),moeten beslissingen gebaseerd worden op aannames die, als ze onjuist blijken, het minst schadelijke effect hebben.” Wat als we dat principe echt zouden leven? Wat als we veronderstellen dat er begrip en intelligentie is,ongeacht wat het lichaam laat zien of hoe iemand communiceert?Wat als we niet wachten op bewijs, maar vanaf het begin behandelen als volwaardig mens? Het ergste wat er dan kan gebeuren is dat we iemand met te veel respect behandelen. Het alternatief, dat we een bewust mens behandelen alsof hij er niet echt is, is pas werkelijk gevaarlijk. Kansen, ontwikkeling en het recht om te ZIJN wie je bent en "ahhh kuchi kuchi kuchi" zeggen tegen iemand die naar de Universiteit wil en KAN! Laten we leren om te vertrouwen, te veronderstellen en te vertragen. Om geen doelen in tijd te stellen maar ruimte geven. Om voorbij gedrag te kijken en de mens te zien die altijd al aanwezig was. Want ieder mens verdient het om gezien te worden als volledig aanwezig.

Altijd.

Met liefde,

Bianca

Justin, mijn zoon, tijdens een sessie S2C

Facilitators S2C Nederland

Amstelveen en Lisse

Overige

Noord - Holland

De Goorn

Hoorn

Flevoland